Bij de uil thuis, zit ik in de luie stoel luisterend naar oude fabeltjes over hete bliksem.
Ze zijn nooit klaar, maar....
Rollen door op ronde staarten.
Verbannen uit de kranten als de Dalai La, Ma......
In de zomer zonder mannen bezetten de bezige solidaire solitaire bijen,
opzoek naar connectie, de parken en straten van de gemene bazen.
Ze zijn moe! Van het haten.
Ze zijn moe! Van het zwijgen.
Ordo et chao in de order van Tautonen, Teutonen, Titatovenaar.
Een niewe coup voor het haar.
Fris in de wind, staan we als Titanen.
Maar alsnog blijven we vechten met onszelf als jonge hanen.
Rustig strijkt de Keizer over het water.
Denkend aan het boek der kinderen, voorbereidende meditaties voor later.
Voedend vocht voor ons aller mater.
Van Madon naar Samhein, de zot ziet wel de gein
Wijs met de zeis, blijven vechten voor anijs.
De Kat achterna en voorbij, zijn verborgen technische ismen, is men? Amen!
Waar haalt Abracadabraham zijn honing?
Want mosterd!
Dat heeft hij al.
Sterke groningse mosterd lust wel wat leeuwen honing!
Drie dagen gratis flirten voor de zomer koning.
Op zijn gemak zwemt hij door de mist.
Niet bang voor de slang, die sist.
Tussen de rechte muren ligt het spanningsveld,
De wereld? Nog steeds niet rond!
Altijd zoekende naar de held, die het toeval kan verklaren met ronde verhalen.
Clear? Meer?
Heilige olie voor kriekende, krakende wielen,
die willen denken over helende zielen.
Zo mooi! Groningse groeiringen, groeiritme.
Ga er spontaan van zingen!
ahh fuck it! ik ben moe van gemier.
Was jij maar hier!
De vrije wereld.
